Reining, de dressuur van het western - in meer dan één opzicht

Veel mensen stappen over van dressuur naar western, omdat het meer relaxed en paardvriendelijk zou zijn.

Ik geef ook les aan westernruiters, en het is geen geheim dat ik vind dat over het algemeen dressuuruiters hun rijhulpen zouden moeten leren gebruiken als westerncues: je geeft een duidelijke hulp alleen als je een verandering wil, en verder laat je het paard gerust - iets wat je Anky (van 3.30 tot 6 minuten) hier ziet uitleggen maar o zo weinig begrepen wordt als de wérkelijke basis van elke soort rijden - óók dressuur. Ook Imke Bartels demonstreerde dat op overtuigende wijze op het laatste Ises-congres.

En nu steiger je, natuurlijk: zijn dat juist niet die mensen die zo onder vuur liggen voor hun laag-diep-rond? Inderdaad, en ik blijf het nog altijd maar absoluuut niks vinden: een leek kan zien dat paarden het maar niks vinden. Of misschien zien juist leken het beter dan ruiters, die hebben geen idee waar het moet toe dienen en gaan alleen af op hun buikgevoel.

Maar reining hoort niet minder controversieel te zijn dan dressuur. Ik vind niet dat westernruiters per definitie "vriendelijker" rijden dan dressuurruiters. Het is bijvoorbeeld niet omdat je met doorhangende teugels rijdt dat een bit met lange scharen niet evengoed een paardenmond pijn doet bij een "hulp" - alleen krijg je dat effect al zodra je de teugel opneemt, juist vanwege het toegevoegde koevoet-effect van die shanks. En grote gewichtsverschuivingen brengen een paard juist uit balans, ook dat is niet fijn voor een groen paard.

En verder is topcompetitief reiningrijden absoluut niet vriendelijker dan topcompetitief dressuurrijden. Let maar eens op dit rijden - laag-diep-rond, mét snokken.