Hoe nieuw is 'clickertraining'?

Weet je wat ngrams zijn? Het zijn boekenstatistieken die een trend weergeven: een computer leest alle gedigitaliseerde boeken en haalt eruit welke woorden wanneer werden gebruikt, in de loop van de geschiedenis (even hier kijken voor de (grappige) uitleg. Google vond dat uiteraard ook een goed idee, en dus was ik nieuwsgierig wat het woord 'clickertraining' zou doen.
Niks dus, tot BOEM in de jaren '90. Onderaan, bij de jaartallen, zie je op welke boeken deze data gebaseerd zijn, nog niet veel dus. Hoewel clickers al langer gebruikt werden plakte Gary Wilkes pas in '92, ter gelegenheid van een hondentraining-clinic dit woord op "operant conditioneren met behulp van een bridging stimulus".
Verander de grafiek eens van 'American English' naar 'British English' en ziedaar waarom een Engelsman dringend een boek over clickertraining moet schrijven. Tenzij dat wel al gebeurde, nà 2008: het programma telt boeken na 2008 nog niet mee, wat meteen verklaart waarom een begrip zoals "equitation science" voorlopig onbestaande is in de grafieken.
Je kan ook andere tendenzen zien: bijvoorbeeld de opkomst van het woord 'dressuur' tegenover 'reining' in de US.

Een tipje van de sluier

Een boek schrijven is hard werken. Het is een logisch maar bijna-abstract geheel maken van dingen die je in de modder overkomen, in specifieke situaties op verschillende plaatsen, bij verschillende mensen en paarden en vooral bij mezelf, en dat laatste was/is nog véél harder werken.
Ik ben er meer dan 2 jaar mee bezig nu, en het is al alle soorten boeken geweest. Als je een voortdurende chaos van tuimelende gedachten in je hoofd hebt, die allemaal om ter hardste er éérst uit willen - als je les bij mij gehad hebt dan weet je wat ik bedoel - dan is het moeilijk keuzes maken, want je staat niet samen met 1 paard-mens-combinatie in het zand, maar met allemáál.
Wat schrijf ik wel? Wat niet? In welke volgorde? Schrappen, herschrijven, herschikken, tevreden zijn, en de dag erna alles omgooien.

Mensen worden ongeduldig, nu.

"Wanneer is het af?" - in november, ergens.
"Hoe gaat het heten?" - 'Rijwerk'.
"Is het zoals het Grondwerk-boek?"- nee.
"Waarover gaat het?" - Hmm.

"One of the most memorable exchanges I ever heard Ray Hunt make was with a student who had come to his clinic upon my urging. The gentleman very politely sat in the bleachers for three days.

At the end of the last day, he said, “Ray I have a question for you.”

“Shoot,” said Ray.

“I’ve been sitting here and observing,” said the guy. “And I think I understand what’s going on. Every day you put the class through the same series of simple stops, backups, and turns.”

“Yes,” said Ray.

“So here’s my question then. When do you go on to the exercises meant for us ‘intermediate’ riders? Ray -- when do we ever leave Square One?”

And Ray sat there for a full minute before answering.

Then he said, “Son, you never leave Square One. You take it with you."  

                                                       Deb Bennett, in Eclectic Horseman Magazine, 2009

Daar gaat het over.

Goal Setting

Beste tip voor trainen die ik in wéken heb gehoord: "Concentrate on results, not on staying busy." Uit "Succesful Time Management", via De Morgen.

Paarden horen je nerveuze hartslag

...of hoe dan ook: de paper Investigating horse-human interactions: the effect of a nervous human (2009) deed de test. Mens en paard moesten een paar keer zo'n 30 m van A naar B (zowel lopend als rijdend), terwijl van beiden de hartslag gemeten werd, langs een assistent met een paraplu, die daar verder niks mee deed gedurende een hele tijd. Op een bepaald moment werd toch tegen de leidende persoon gezegd dat de paraplu zou opengaan. Waarop de hartslag van die persoon omhoog ging en... even later die van het paard ook - zónder dat de paraplu uiteindelijk openging. 't Is dus niet zomaar een fabeltje: een paard pikt dus inderdaad de nervositeit van een mens op.