Weer een onderzoek naar observationeel leren - wat zouden we stiekem graag hebben dat paarden even "intelligent" zijn als dolfijnen of zo, nietwaar!
11 paarden (groep 1) keken naar een demonstratiepaard dat geleerd had voer te vinden achter een opzij schuivend luik. 5 paarden deden het daarna ook. 11 andere paarden (groep 2) keken naar hoe voer achter het luik werd geplaatst, en mochten dan ook proberen - slechts 1 paard vond hoe het moest.
Uit het bestuderen van de beelden bleek dat het verschil er niet aan lag dat de groep 1-paarden hadden geleerd hoe het luikje open moest; wat ze wel hadden gezien was dat het demonstratiepaard met een voorwerp was bezig geweest waardoor ze meer waren geneigd ook naar dit voorwerp te gaan. Dus werd de opzet nog eens overgedaan met 44 paarden. Deze keer was het openkrijgen gelijk verdeeld (23 tegenover 21).
Toch geen observationeel leren, dus - jammer. Maar het goede nieuws is dat observatie wel de kans tot interactie verhoogt, wat toch wel op een sociale facilitatie (bvb als één paard gaat grazen gaat de rest ook makkelijker grazen) wijst die niet alleen onmiddellijk is. Wat meteen weer bewijst dat cognitie een kwestie van gradatie is, niet van aan/uit.
Overigens in hetzelfde nummer van Applied Animal Behaviour Science een wel heel cynisch onderzoek: "Gentle touching in early life reduces avoidance distance and slaughter stress in beef cattle". Wees lief voor de kalfjes, dan zijn ze minder gestrest in het slachthuis.
maandag 28 mei 2012
maandag 21 mei 2012
zondag 13 mei 2012
Tiens, ik ben geen clickertrainer.
Tenminste, volgens Karen Pryor's woordenlijst.
Hoe kan je nu beweren dat je als clickertrainer alleen maar positieve bekrachtiging gebruikt, alsof elk gedrag apart in z'n eigen bubbel zit, en niet alles al de rest is?
En ik die dacht dat het kernwoord in clickertraining clicker was - het markeersignaal, de bridge, mijn "x" dus, en dat je werkt met wat de ontvanger (het paard dus, in ons geval) een motivator vindt - zoals, bijvoorbeeld, dat je een bang paard beloont voor een klein beetje durven blijven staan door wég te gaan (wat dus negatieve bekrachtiging is).
Verderop bij de C staat ook "Corrections - A euphemism for the application of a physical aversive. The aversive is intended to communicate that the dog did something wrong. In some cases, the trainer then guides the dog through the desired behavior. The application of an aversive followed by desired behavior is considered instructive, thus the euphemism "correction".
Dat is een definitie waar ik het mee eens ben. Ik ben niet zo voor mensen die iets "corrigeren" noemen als ze eigenlijk willen zeggen dat ze positief gaan straffen. Wees maar gewoon duidelijk voor jezelf en voor de anderen, en verstop je niet voor de consequenties van je keuzes in training.
Maar hetzelfde geldt voor clickertrainers: zeg niet dat je alleen maar positieve bekrachtiging gebruikt als het niet zo is. Integriteit en eerlijkheid werken het best in alle richtingen.
vanwege uw combinatietrainer (pardon?) ,
Inge
- Clicker training is a system of teaching that uses positive reinforcement in combination with an event marker.
- Combined training: A type of training using all five principles of operant conditioning and a marker signal (clicker) to modify behavior.
Hoe kan je nu beweren dat je als clickertrainer alleen maar positieve bekrachtiging gebruikt, alsof elk gedrag apart in z'n eigen bubbel zit, en niet alles al de rest is?
En ik die dacht dat het kernwoord in clickertraining clicker was - het markeersignaal, de bridge, mijn "x" dus, en dat je werkt met wat de ontvanger (het paard dus, in ons geval) een motivator vindt - zoals, bijvoorbeeld, dat je een bang paard beloont voor een klein beetje durven blijven staan door wég te gaan (wat dus negatieve bekrachtiging is).
Verderop bij de C staat ook "Corrections - A euphemism for the application of a physical aversive. The aversive is intended to communicate that the dog did something wrong. In some cases, the trainer then guides the dog through the desired behavior. The application of an aversive followed by desired behavior is considered instructive, thus the euphemism "correction".
Dat is een definitie waar ik het mee eens ben. Ik ben niet zo voor mensen die iets "corrigeren" noemen als ze eigenlijk willen zeggen dat ze positief gaan straffen. Wees maar gewoon duidelijk voor jezelf en voor de anderen, en verstop je niet voor de consequenties van je keuzes in training.
Maar hetzelfde geldt voor clickertrainers: zeg niet dat je alleen maar positieve bekrachtiging gebruikt als het niet zo is. Integriteit en eerlijkheid werken het best in alle richtingen.
vanwege uw combinatietrainer (pardon?) ,
Inge
donderdag 3 mei 2012
Waarom er zo moeilijk aan onderzoekspapers te raken is
Heb je je wel eens afgevraagd waarom je alleen maar abstracts krijgt (de korte inhoud), maar meestal niet het héle onderzoek te lezen krijgt - en dus zelf niet kan checken hoe 'ernstig' een onderzoek eigenlijk is gebeurd?
Het ligt niet aan de wetenschappers zelf. Of misschien toch wel.
Onderzoek zit meestal achter slot en grendel als het gepubliceerd is in een van de Reed Elsevier-bladen (of een andere uitgever, maar Elsevier is de grootste). Bij Elsevier gepubliceerd geraken betekent dat je het "maakt" als wetenschapper, want Elsevier checkt heel grondig of alles wel klopt wat daar staat en heeft hoe onderzoek-papers eruit zien gestandardiseerd. Bovendien heeft Elsevier, precies omdat ze zoveel 'ernstig' onderzoek publiceren, een heel grote database die ook makkelijk te gebruiken is als je wetenschapper of student bent. Het belang van je onderzoek (en dus van jou als wetenschapper) wordt gemeten aan de hoeveelheid 'citations' die je hebt (verwijzingen naar jouw onderzoek in ander onderzoek), dus zo'n database is erg belangrijk.
Elsevier heeft dus bijna een monopolie op het gebied van het publiceren van research, maar dat betekent dat wetenschappers hun copyright gratis moeten afstaan aan Elsevier om in die bladen gepubliceerd te geraken.
Jouw en mijn belastinggeld wordt dus via dat gratis aan hen gegeven onderzoek doorgesluisd naar Elsevier, dat het laat nakijken voor peer review door andere wetenschappers die op hun beurt niet door Elsevier worden betaald, maar met belastinggeld.
Bovendien verdient Elsevier een gruwelijke hoeveelheid aan elk pdfje dat iemand zonder abonnement opvraagt, $35 kost zoiets makkelijk (een researcher mag nauwelijks zélf zo'n kopietje van z'n eigen research doorsturen). Om een idee te krijgen van wat zo'n abonnement dan wel kost: Animal Behavior (waarin veel paardenonderzoek verschijnt) kost zo'n $1.500/jaar, en dat is maar een klein maandblad - er is een medisch tijdschrift dat $91.000 kost.
Wetenschappers doen het zichzelf dus een beetje aan, maar het is erg moeilijk om tegen de stroom in te roeien, en dus is het een vicieuze cirkel want ook de politiek houdt zich hier niet mee bezig.
Er komt langzaam aan verweer tegen (een aantal bekende wetenschappers beginnen te weigeren nog bij Elsevier te publiceren), maar er is nog een heel eind te gaan. Ze worden gelukkig nu een beetje geholpen door Elsevier zelf, dat nogal wat stomme dingen aan het doen is. Zo steunden ze de nu gekelderde Amerikaanse anti-piracy wet (en dat voor publiek onderzoek!), mixten gesponsord onderzoek (zelfs fake onderzoek dat in feite advertenties waren voor geneesmiddelen) met 'ernstig' onderzoek zonder dat duidelijk aan te geven, boden $25/bijdrage aan voor gunstige kritiek op Amazon en zijn al bij al vergeten dat het afhankelijk is van het vertrouwen van de wetenschappers voor z'n eigen inhoud.
Zo komt het dus dat ik zelf héél veel pdfs heb (omdat mijn dochter student is en ze kan krijgen via het abonnement van haar universiteit - die zelf duizenden euros per jaar betaalt voor gelimiteerde toegang) maar ze niet mag aanbieden op mijn website (aan jullie dus), omdat ik dan een misdrijf bega (en Elsevier heeft openbare bibliotheken (!) vervolgd omdat ze wél pdfs meegaven). De pdfs die er wél staan, zijn dus alleen degenen die openbaar op het net te vinden zijn.
Mijn bescheiden verzameling paarden-onderzoek is te vinden op www.ingeteblick.be -> research.
Het ligt niet aan de wetenschappers zelf. Of misschien toch wel.
Onderzoek zit meestal achter slot en grendel als het gepubliceerd is in een van de Reed Elsevier-bladen (of een andere uitgever, maar Elsevier is de grootste). Bij Elsevier gepubliceerd geraken betekent dat je het "maakt" als wetenschapper, want Elsevier checkt heel grondig of alles wel klopt wat daar staat en heeft hoe onderzoek-papers eruit zien gestandardiseerd. Bovendien heeft Elsevier, precies omdat ze zoveel 'ernstig' onderzoek publiceren, een heel grote database die ook makkelijk te gebruiken is als je wetenschapper of student bent. Het belang van je onderzoek (en dus van jou als wetenschapper) wordt gemeten aan de hoeveelheid 'citations' die je hebt (verwijzingen naar jouw onderzoek in ander onderzoek), dus zo'n database is erg belangrijk.
Elsevier heeft dus bijna een monopolie op het gebied van het publiceren van research, maar dat betekent dat wetenschappers hun copyright gratis moeten afstaan aan Elsevier om in die bladen gepubliceerd te geraken.
Jouw en mijn belastinggeld wordt dus via dat gratis aan hen gegeven onderzoek doorgesluisd naar Elsevier, dat het laat nakijken voor peer review door andere wetenschappers die op hun beurt niet door Elsevier worden betaald, maar met belastinggeld.
Bovendien verdient Elsevier een gruwelijke hoeveelheid aan elk pdfje dat iemand zonder abonnement opvraagt, $35 kost zoiets makkelijk (een researcher mag nauwelijks zélf zo'n kopietje van z'n eigen research doorsturen). Om een idee te krijgen van wat zo'n abonnement dan wel kost: Animal Behavior (waarin veel paardenonderzoek verschijnt) kost zo'n $1.500/jaar, en dat is maar een klein maandblad - er is een medisch tijdschrift dat $91.000 kost.
Wetenschappers doen het zichzelf dus een beetje aan, maar het is erg moeilijk om tegen de stroom in te roeien, en dus is het een vicieuze cirkel want ook de politiek houdt zich hier niet mee bezig.
Er komt langzaam aan verweer tegen (een aantal bekende wetenschappers beginnen te weigeren nog bij Elsevier te publiceren), maar er is nog een heel eind te gaan. Ze worden gelukkig nu een beetje geholpen door Elsevier zelf, dat nogal wat stomme dingen aan het doen is. Zo steunden ze de nu gekelderde Amerikaanse anti-piracy wet (en dat voor publiek onderzoek!), mixten gesponsord onderzoek (zelfs fake onderzoek dat in feite advertenties waren voor geneesmiddelen) met 'ernstig' onderzoek zonder dat duidelijk aan te geven, boden $25/bijdrage aan voor gunstige kritiek op Amazon en zijn al bij al vergeten dat het afhankelijk is van het vertrouwen van de wetenschappers voor z'n eigen inhoud.
Zo komt het dus dat ik zelf héél veel pdfs heb (omdat mijn dochter student is en ze kan krijgen via het abonnement van haar universiteit - die zelf duizenden euros per jaar betaalt voor gelimiteerde toegang) maar ze niet mag aanbieden op mijn website (aan jullie dus), omdat ik dan een misdrijf bega (en Elsevier heeft openbare bibliotheken (!) vervolgd omdat ze wél pdfs meegaven). De pdfs die er wél staan, zijn dus alleen degenen die openbaar op het net te vinden zijn.
Mijn bescheiden verzameling paarden-onderzoek is te vinden op www.ingeteblick.be -> research.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
