Heb je dat gevoeld?

Vandaag is er een bijzonder iemand jarig. Ik weet het - dat gebeurt alle dagen. Alle dagen is er zo iemand jarig die bijzonder is voor een ander iemand, moeders, vaders, zussen, broers, zonen en dochters.
Maar soms heb je familie die niet familie is.

Ik herinner mij een gesprek met nog een ànder bijzonder iemand. Saskia Schoofs, die voor altijd 44 zal zijn terwijl wij voorlopig nog blijven optellen, vroeg me "hoe weet je of je een goed leven hebt gehad?". Ik denk nog steeds "als je een verschil hebt gemaakt voor iemand".
Bertie Prinsen heeft voor mij een verschil gemaakt, en als ik haar zo zie schrijven op een forum dat niet bekend staat om z'n zachtmoedigheid (maar ach, welk forum wél?), dan is ze nog steeds bezig verschil te maken. Voor mensen, en voor de paarden onder die mensen.
Niets typeert haar meer dan haar antwoord op iemands "wat zie jij als jury het liefst in de B?". Niet "dat een paard over de rug gereden wordt". Of nageeflijk is. Of met veel schwung beweegt.
Nee. "Een blij paard :) én een blije ruiter!".

Aan het begin van een clinic deelt Bertie kaartjes uit. Over wat dressuur zou moeten zijn. Daar staat het ook op, al is het dan wat ingewikkelder geformuleerd: blije paarden, blije ruiters. Paardenmensen leren van Bertie dus niet alleen iets over dressuur - ze leren ook iets over zichzelf.

Niet in het grijze gebied blijven hangen, zegt ze. Duidelijk zijn! Nee is nee, ja is ja. En verder niet zeuren, klaar.
Uitrusten doe je niet op het paard, als je moe bent ga je er maar naast lopen.
De eerste 10 minuten zijn voor het paard.
Problemen los je op in de beweging. Laat je paard maar bewegen!
Van ontspanning naar aanspanning, en weer terug. In het nageven de overgang rijden.
Binnenhand naar voor. Lucht van voor!
En bergop springen.

Heb je dat gevoeld? Heb je dat gezien?

En op de cirkel: geef me je hand.

Je krijgt niet alleen m'n hand, Bertie. Je hebt ook een plaats in mijn hart.


Knuffel uit België,
Inge

www.bertieprinsen.nl

Intrinsieke motivatie

Voor wie er nog over zou twijfelen dat dieren soms dingen doen gewoon omdat het fijn is (ook met gebruik van werktuigen):

Over Grondwerk en Rijwerk

Waarom is het Rijwerk-boek nog niet gedrukt?
Omdat het nog niet klaar is, en omdat ik een goed boek wil hebben en dus niet op een datum wil vastgepind worden (ondanks dat ik zelf november had gezegd).
Dus wanneer wordt het gedrukt? Als het klaar is.

Het uitstellen van het drukken van het Rijwerk-boek betekent echter ook dat het Grondwerk-boek (nog) niet in herdruk is. We hadden namelijk van de drukker een prijs gekregen voor het tegelijk drukken van beide boeken.

Zoals jullie weten (of niet weten): de schrijver van een boek houdt het minst over aan z'n eigen boek. Als een boek aan jou verkocht wordt voor 25 euro, gaat er 12 à 12.5 euro naar de distributeurs (die zorgen dat het boek in paardensportwinkels ligt en verkopen online het grootste deel van de oplage). Van de andere helft van de verkoopprijs gaat zo'n 6 euro naar de drukker, en dan een 3 euro naar de opmaak. Dat betekent dat van 25 euro slechts 3 euro naar de schrijver gaat. Bruto. Voor een boek waar ik letterlijk jaren aan werk.

Dat is niet fijn, uiteraard. Maar je kan niet zonder distributeurs: ik krijg zelden mensen die rechtstreeks bij mij bestellen (wat ik uiteraard jammer vind, want dat zijn de exemplaren waar ik tenminste een redelijk aandeel aan verdien, en niet de distributeur). Dus was ik wel blij met dat tegelijk drukken, omdat het goedkoper zou zijn. Het Rijwerk-boek is namelijk in kleur, kost dus véél meer om te drukken, en zal dus zo'n 30 euro moeten gaan kosten. Dan nog hou ik er per exemplaar nog minder aan over dan aan het Grondwerk-boek. Niet de distributeur: die verdient er méér aan, namelijk (bijna) de helft van 30 euro.

Maar het Rijwerk-boek was niet klaar in november. Dus ging ik ook de herdruk van het Grondwerk-boek uitstellen. Misschien haalden we kerst wel.  Maar het paard van de ruiter waar ik die laatste foto's bij zou gaan maken is geblesseerd (en nog steeds). En tussendoor zit ik nog te schaven aan de tekst. Dat betekent dat het Rijwerk-boek nu nog steeds niet klaar is.

Mijn distributeurs worden ongeduldig, omdat jullie, hun klanten ook ongeduldig worden. Er zijn Grondwerk-boeken bij hen in bestelling, en ze kunnen niet geleverd worden. Ik begrijp het best, maar als ik me onder druk laat zetten door distributeurs ben ik het die inkomsten verliest, niet zij.

Daarom dus mijn vraag: kunnen jullie nog even wachten?

ps. Als je echt al lang op dat Grondwerk-boek wacht: ik heb nog welgeteld 28 exemplaren hier in huis. Mail me maar.

Reining, de dressuur van het western - in meer dan één opzicht

Veel mensen stappen over van dressuur naar western, omdat het meer relaxed en paardvriendelijk zou zijn.

Ik geef ook les aan westernruiters, en het is geen geheim dat ik vind dat over het algemeen dressuuruiters hun rijhulpen zouden moeten leren gebruiken als westerncues: je geeft een duidelijke hulp alleen als je een verandering wil, en verder laat je het paard gerust - iets wat je Anky (van 3.30 tot 6 minuten) hier ziet uitleggen maar o zo weinig begrepen wordt als de wérkelijke basis van elke soort rijden - óók dressuur. Ook Imke Bartels demonstreerde dat op overtuigende wijze op het laatste Ises-congres.

En nu steiger je, natuurlijk: zijn dat juist niet die mensen die zo onder vuur liggen voor hun laag-diep-rond? Inderdaad, en ik blijf het nog altijd maar absoluuut niks vinden: een leek kan zien dat paarden het maar niks vinden. Of misschien zien juist leken het beter dan ruiters, die hebben geen idee waar het moet toe dienen en gaan alleen af op hun buikgevoel.

Maar reining hoort niet minder controversieel te zijn dan dressuur. Ik vind niet dat westernruiters per definitie "vriendelijker" rijden dan dressuurruiters. Het is bijvoorbeeld niet omdat je met doorhangende teugels rijdt dat een bit met lange scharen niet evengoed een paardenmond pijn doet bij een "hulp" - alleen krijg je dat effect al zodra je de teugel opneemt, juist vanwege het toegevoegde koevoet-effect van die shanks. En grote gewichtsverschuivingen brengen een paard juist uit balans, ook dat is niet fijn voor een groen paard.

En verder is topcompetitief reiningrijden absoluut niet vriendelijker dan topcompetitief dressuurrijden. Let maar eens op dit rijden - laag-diep-rond, mét snokken.

Het gaat niet om het voer, liefste clickertrainers.

Naar aanleiding van een discussie elders:

Het briljante van clickertraining bij rijden komt niet zozeer van positieve bekrachtiging, hoewel positieve bekrachtiging bij het voorbereidende grondwerk je paard niet alleen operant, maar ook klassiek geconditioneerd heeft om training superfijn te vinden (nee, conditionering is geen lelijk woord. denk aan in een goede conditie zijn, hairconditioner, of conditie als voorwaarde voor een respons).

Maar je bent ondertussen spelenderwijs een véél betere trainer geworden, met een blij paard. En ook rijden gaat fijn omdat je
1/ kristalheldere, simpele en consistente cues gebruikt en
2/ beloont met wat het PAARD een beloning vindt - en hoewel het bij het eerste installeren van je rijcues wél voedsel kan zijn, wordt het waarschijnlijk anders. Dan zou het kunnen dat het juist het stoppen met werken is, veel meer dan een wortelschijfje krijgen tijdens dat stoppen, of het zou vrijuit vooruit galopperen kunnen zijn, aan de losse teugel.

En dat laatste is voor grondwerk-clickertrainers die voornamelijk met positieve bekrachtiging hebben leren werken best wel moeilijk (en ook een bron van misverstanden bij hondenclickertrainers die vinden dat paardenclickertrainers het helemaal fout doen).

Je beloont met wat het PAARD een beloning vindt. Het is het eerste wat we mensen vertellen wanneer we hun voordelen rond het belonen met voer weerleggen. Dus waarom willen we het absoluut weer ons eigen vooroordeel maken achteraf? Als een wortelschijfje het gedrag niet versterkt, is het geen beloning. Vis uit waar je paard voor wil werken, en geef hem dat.

Je kan wel principes hebben, maar er zijn geen regels.