Is "operant conditioneren" wel diervriendelijk genoeg?

Sinds de dood van Tillikum, kortgeleden zijn zoon, en de door dolfinarium Harderwijk als eigendom beschouwde wilde orca Morgan (na te zijn gered) is er hier en daar protest gerezen door sommige ethologen over de diervriendelijkheid van operant conditioneren; in de dicussie gaat het dan zelfs over positief bekrachtigen (wat uiteindelijk zelfs het vriendelijkste stukje is in het hele leerquadrant!).

Zelf denk ik dat de hele storm naast de kwestie is - en de antwoorden van instanties als Seaworld en zelfs Karen Pryor ongelukkig; mede omdat ze zelf de beloning bij operant conditioneren steeds weer met voedsel gelijkschakelen, en klassiek conditioneren eigenlijk alleen in overweging nemen als het over de training zelf gaat, en niet over de levensomstandigheden van dieren in gevangenschap (en tenslotte zijn onze paarden óók dieren in gevangenschap).

Natúúrlijk is "operant conditioneren" niet voldoende, en zijn er een heleboel andere factoren die maken of een dier "gelukkig" is.
Ben je een goede trainer als je je paard clickertraint, maar wel meteen daarna weer in z'n garagebox schuift en de poort toetrekt tot de volgende dag?
Natuurlijk niet - het kan een beginpunt zijn, maar hopelijk is je clickertraining geen excuus waarbij het dan weer ophoudt onder het motto "maar ik ben toch ethisch bezig?". Ja, maar niet zo ethisch als mogelijk, laat staan ethologisch verantwoord - en ik weet zeker dat je meer kan dan je nu bereid bent te doen.